Novica Jović, Vlasotince |
Na
zidu
okačena
slika
pred bagremom
ostavljena
da stoji
istina
svakog jutra
u pogledu postaje
aktuelna
svog trenutka
koji je ostao da
postoji
kao pečat
početka
jednog vremena
koje je počelo da
živi i pokuša
da opstane
u društvo
nametnute realnosti
pupoljka
koji je krenuo
da raste sa idejama
podsvesti
na putu svesti
potkrepljeno
razumom datog
okruženja
radi zalivanja
postojećeg korena
sa odskočnošću
date istine
na temelju
nametnute realnosti
u vremenu
ostavljenog
na belome
zidu
u spavaćoj sobi
koja stoji
kao znak pitanja
i čeka trenutak
da bude
stavljena tačka
vremana
pređenog puta
na temelu
jutarnjih zrakova
sa senkama
na zidovima
i novim idejama
razmišljanja
i povratku
kruga
ka cilju
krugu opstanka
od vremena
nametnutog
u podsvesti vođenog
sa priveskom
nošenog
ka putu težine
neobrisivog
izlaska
ka tragu
ostanka
odgovornosti
ostavljnog vremena
sa idejama delova
pravljenog
mozaika i jednog
dana
sklopljenog
koji
ostaje
da živi kao
potpora ostavljenog
temelja
kao odskočna
daska jednog
vremena
drugih uglova
posmatranja
ka cilju
vremenskog
postojanja
postala svoja
otvorenog pogleda
svojim
jutarnjim šapatom
u pogledu
se vraća
otvaranjem
trenutka
u pogledu je
ostavljena
ka novom
izlasku
ponovnog
rađanja sunca
izvoru života
sa ženom ka
nadi
opstanka...
No comments:
Post a Comment